1 - گفتار: گفتارشان راست و سنجیده است.
2 - لباس: در لباس، معتدل و میانه رو هستند.
3 - مشى: در روش زندگى و در راه رفتن فروتن و متواضع‏اند.
4 - تقواى چشم: چشمان خویش را از آنچه خدا بر آنها حرام کرده پوشیده‏اند.
5 - تقواى گوش: گوشهاى خود را وقف شنیدن دانش سودمند ساخته‏اند.
6 - ثبات نفس: در بلا و آسایش حالشان یکسان است.
7 - کوچک دیدن مخلوق: خالق در دل آنان بزرگ و غیر خالق در دیدگانشان کوچک است.
8- غم دل: قلبهایشان اندوهگین است (غمهاى آنان در دلشان است)
9 - بى آزارى: دیگران از شرشان در امانند.
10 - کوچکى حاجات: حاجاتشان کوچک و اندک است.

11 - صبر: با صبر و استقامت در این چند روزه دنیا، به راحتى و آسایش ابدى دست یافتند. آنها در شداید و گرفتارى‏ها بردبار و صبورند.
12 - عدم دلبستگى به دنیا: در برابر جلوه‏گریها و فریبهاى دنیا مقاومت کرده و بدان پشت نمودند و به اسارت آن در نیامدند.
13 - شب زنده دارى: در شب همواره بر پا ایستاده‏اند.
14 - در خواست نجات: با رکوع و سجود و به خاک افتادن در دل شب، از خداوند درخواست رهایى از عذاب و آتش مى‏نمایند.
15- اعمال: اعمال زیاد خود را به چیزى نشمرده و از اعمال قلیل خویش راضى نیستند، اعمال نیک را انجام مى‏دهند اما باز هم ترسانند.
16 - در برابر مدح دیگران: در برابر مدح و ستایش دیگران به هراس افتاده و در مقام مناجات عرضه مى‏دارند: من از دیگران نسبت به خودم آگاهترم، و پروردگارم به من از خودم آگاهتر است. خدایا مرا به آنچه به من نسبت مى‏دهند مؤاخذه مفرما و از آنچه درباره من تصور مى‏کنند برترم قرار داده و گناهانى را که نمى‏دانند بیامرز.
17- اخلاق: نرم خوى و دوراندیشند.
18 - کسب: طالب (کسب و روزى) حلال‏اند.
19 - طمع: از آز و طمع بدورند.
20 - خواب و بیدارى: با خوف مى‏خوابند و شادمان برمى‏خیزند. ترسشان از غفلت و سرورشان به خاطر فضل و رحمت الهى است که به آن عطا شده است.
21- لغزش: لغزشش کم است.
22 - قناعت: نفسش قانع است.
23 - خوراک: خوراکش اندک است.
24- در برابر خشم و شهوت: شهوتش مرده (و آن را سرکوب کرده). و خشمش را فرو خورده است.
25 - عفو: کسى را که به او ظلم کرده (و پشیمان شده) مى‏بخشد.
26- عطا: به آنکس که او را محروم ساخته عطا مى‏کند.
27 - پیوستن: به آنکس که پیوندش را قطع نموده مى‏پیوندند.
28 - خوش زبانى و عفت کلام: گفتارش نرم است. از گفته‏هاى زشت و ناسزا برکنار است. مردم را به نامهاى زشت نمى‏خوانند.
29 - دورى از ظلم: نسبت به کسى که دشمنى دارد، ظلم روا نمى‏دارد. به خاطر دوستى با کسى مرتکب گناه نمى‏شود.
30 - امانت: آنچه را به او سپرده‏اند ضایع نمى‏سازد.
31 - دورى از القاب زشت: دیگران را با القاب زشت نام نمى‏برد.
32 - رعایت به حقوق همسایگان: به همسایگان زیان نمى‏رسانند.
33 - سختى براى آسایش دیگران: خود را در سختى قرار مى‏دهد، اما دیگران از جانب او در آسایش‏اند.
34 - خندیدن: اگر بخندد صدایش به قهقهه بلند نمى‏گردد.
35 - حفظ مرز دوستى: دورى کردنش از دیگران از روى کبر نیست و اگر کناره‏گیرى کند براى پاک ماندن است. نزدیکیش به کسى به خاطر مکر و خدعه نیست. و در معاشرت با نرمى و مهربانى رفتار مى‏کند.